« 2 concha » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 477b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONCHA2
2. CONCHA, Navigii species in Conchæ formam efficta, ut sunt
Gondolæ Veneticæ. Epistola Jacobi Regis Aragoniæ ad Carolum Regem Franc. ann. 1326. tom. 8. Spicilegii Acheriani :
Quædam navis seu Concha, cujus erat ductor sive patronus Bernardus de Ilario.Caresinus Scriptor Venetus ann. 1378 :
Destinatis quampluribus usseriis, seu galeis grossis, Conchis, aliisque navigiis, etc.Chronicon Petri Regis Aragon. edit. a Mich. Carbonello, lib. 1. cap. 12 :
Encara hic venguer en altres navilis, e moltes naus, e Quoques, e vexeills de la ciutat de Valencia.Cap. 14 :
Parti donchs le Senior Infant.... en la Quoqua d'En Bernart, etc.Etiamnum nostri Picardi Coquets, Occitani Conquo, vel Conco vocant vasa lignea in quibus eluuntur panni linei, instrumenta escalia, etc.
P. , 1766.
◊ Cangii mentem minime hic
assecutus est Muratorius, cum in Antiq. Ital. med. ævi tom. 2. col. 526. scribit vocis
Conchæ significationem eo loci depravate exhiberi, quasi inter minutas cymbas
esset computanda : nam Concharum formam, non earum magnitudinem Cangius exprimere
voluit. Cocham vero vel Coccham scribendum esse non ausim cum Muratorio
definire : non aliam equidem opinor esse navigii speciem ; sed frequentius occurrit
Concha, quam ut amanuensis oscitationi tribuam. Vide supra Coccha et
Cocha 2.