« »
 
[]« 2 condescendere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 486c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONDESCENDERE2
2. CONDESCENDERE, Alienare. Wichbild Magdeburg. art. 20. § 1 :
Proprium si unus alienare, aut resignare, jure municipali velit, extinctis qui Condescendere seu alienare intendit, etc.
Et mox :
Quærat per sententiam quo pacto proprium alienare et Condescendere debeat, etc.
Charta qua Albertus de Swatomewicz cedit Neblasio de Scalicz villam Pertholticz ann. 1363. apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 396 :
Quod Albertus de Swathomewicz Condescendit nobis villam Pertoltiz,
hoc est nobis eam cessit sua alienatione. Germ. Auflassen.