« Consoror » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 520b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONSOROR
CONSOROR, Soror, Virgo mulierve quæ se suaque, vel saltem bonorum suorum partem
aliquam obtulerat Ecclesiæ seu Monasterio, ea vel simili ratione qua Oblati, de
quibus suo loco. Notæ marginales veteris Martyrologii MS. Cathedralis Aquensis, in qua tum
erant Canonici Regulares :
Eodem die obiit Uga Soror nostra, quæ semetipsam et filium suum Marcum dedit huic Ecclesiæ cum omnibus quæ ad eos jure pertinebant.Ibidem :
Ipso die Azalais de Lesignana Consoror nostra, pro cujus anima Bertrandus de Lesignana maritus ejus dedit... an. 1210.Plures aliæ Consorores ejusmodi, simul et Fratres, ibi memorantur. Vide Sorores.