CONSULARES, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Consulares » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 528a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONSULARES

CONSULARES, appellati provinciarum Rectores, quorum dignitatem et munus primus invexisse videtur Hadrianus Imp. qui, ut auctor est Spartianus,

quatuor Consulares per omnem Italiam judices constituit.

Postmodum aliæ etiam Imperii provinciæ per Consulares, aliæ per Præsides, Duces, Comites, etc. gubernatæ. Per Orientem quindecim, per Occidentem viginti duo a Consularibus gubernatas recenset Notitia Imperii, quorum etiam mentio passim occurrit in veteribus Inscriptionibus ; Hinc illæ provinciæ Consulares appellatæ, ut rite adnotat Valesius Notit. Gall. pag. 302. col. 1.

◊ A Consularibus etiam urbes præcipuas gubernatas, auctor est Constantinus Porphyrog. lib. 2. de Themat. Anastasius in Adriano PP :

Tradidit Paulum Consulari Ravennatium urbis.

Infra :

Accersito Consulare Ravennatium urbis, præcepit ei ipsum interficiendum Paulum.

Vide Valesium ad Ammiani lib. 14. et JC.

Consulares Honorarii, seu codicillarii. Julianus Antecessor Constit. 56. cap. 200 :

Urbicaria præfectura omnibus aliis præsideat dignitatibus, id est, ante sedeat, et post Præfectum cæteri Patricii numerentur, et Consules quidem et qui inter eos Consularibus insignibus decorantur secundum Consularem ordinem et prærogativas Consulatus sui sedeant, ut tamen anteponantur ordinarii Consulares honorariis Consularibus.