«
2 consularia » (par L.
Favre, 1883–1887), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 528b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONSULARIA2
2. CONSULARIA, a voce
Italica
Consolaria, et
Consoleria, quæ valet :
◊ 1. Officium Consulis. Stat. bonon. ann. 1250-67. tom. III.
pag. 381 :
Et quod aliquis non possit ancianariam vel Consulariam refutare nisi
iusto dei impedimento ;
et alibi, tom. III. pag. 472 :
Item quod aliqua
societas sive consilium alicujus societatis bon. vel universitas aliqua vel
ministrales... vel alie speciales persone non possint nec debeant facere iuram vel
conspirationem... contra eos qui sunt ad dictum officium ancianarie vel
Consularie, etc.
◊ 2. Persona, vel Collegium consulum. Stat. bonon. ann.
1250-67. tom. I. pag. 217 :
Et dicimus quod unaqueque Consularia castri vel vici
vel terre, que per se curiam habet non subjectam alicui curie per se collectam
deferat ;
et alibi, tom. III. pag. 140 :
Statuimus quod omnes terras
episcopatus bon. castrum vel vicum rector bononie cogere debeat ad Consulariam
eligendam, etc.
Fr.