« »
 
[]« 3 consulatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 528c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONSULATUS3
3. CONSULATUS, Consiliariorum conventus. Joann. a Leydis in Chron. lib. 32. cap. 21 :
Postquam Dominus de Arkel in civitate Ducis Willelmi esset, idem Dominus de Arkel tribus vicibus coram Consulatu prænarrati Ducis Willelmi vocatus, cum juramento narravit et manifestavit omnem traditionem.
Charta Bernardi de Turre ann. 1308. apud Baluz. Hist. Arvern. tom. 2. pag. 782 :
Item [] Bajulus dictæ villæ aut serviens, ad requestam Consulum faciet præconisare in villa S. Amantii, quod omnes veniant ad Consulatum pro negotiis et necessitatibus dictæ villæ.
Vide Consul 3.
Consulatum Dare, ϓπατείαν, Missilia spargere, quod Consules facere solebant, cum magistratum adibant. Epistola Episcoporum Arelatensis Provinciæ inter Epistolas Leonis II. Papæ :
In hac urbe quicumque intra Gallias ex tempore prædictorum ostentare voluit subsignia dignitatis, Consulatum suscepit et dedit.
Vetus Chron. Latino-Barbarum, apud Lambecium lib. 2. Comment. de Biblioth. Cæsarea cap. 8. pag. 858 :
Justinianum ab honore Imperii dignitate conantes ejicere, factionem quidam (quodam) die Justinianum hortantes ut Circum expectaret, et Consulatum populus (populo) daret, electum quemdam nomen Florianum volentes Imperio sublimare, etc.
Vide Gloss. med. Græcit. in ϓπατεία.