« »
 
[]« 1 contus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 543a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONTUS1
1. CONTUS, f. pro Comtus vel Conditus, Concinnatus, Chronicon Siciliæ apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 20 :
Cum enim magnificus Rex Conradus divæ memoriæ carissimus pater noster, testamento sollerter Conto, quondam tempore mortis suæ, nos tenellum et infantulum... in manibus S. matris Ecclesiæ reliquisset.