« »
 
[]« Copecia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 552c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COPECIA
COPECIA, Copicia, Silva cædua, Gall. Bois taillis. Angl. Coppis. Charta Henrici Dawbeni Militis apud Madox Formul. Anglic. pag. 215 :
Sciatis me... concessisse... præfato Thomæ Arundell omnes illas quinque Copecias bosci et bosca mea existentia in Crachill... quarum una prædictarum Copiciarum vocatur Overekyll Copys, secunda vocatur Feyroke Copys, tertia etc. super et in quibus prædictæ quinque Copiciæ bosci et boscum prædictum crescunt et stant.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1215. ex Chartul. Campan. fol. 356. col. 2 :
Homines animalia sua ad pascendum ibidem mittere poterunt, præter in Copeciis continue factis, a quibus post triennium abstinebunt. V.
supra Copatio.
P. Carpentier, 1766.
Copeiia, Eodem significatu. Charta Guill. archiep. Senon. pro hominibus villæ S. Juliani ann. 1259. in Reg. 30. Chartoph. reg. ch. 561 :
Burgenses dictæ villæ habeant... pasturas in nemoribus nostris, in Copeiis existentibus septem annorum completorum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Copeiz vel Coppeiz, ut habet MS. Coislin. Eadem notione, seu silva cædua recens succisa. Charta Guidonis Archiep. Bituric. ann. 1279. apud Thomas serium in Biturig. pag. 113 :
Si in illa foresta essent Copeiz, animalia sua in dictis Copeiz non possent pascere... solvent emendam, scilicet quinque solidos Paris. pro omnibus animalibus cujuslibet hospitii in dictis Copeiz sive arseiz in ventis.
Vide Coppis.