![[]](img/image.png)
«
Coriletus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 566a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORILETUS
CORILETUS, f.
Curtile, Hortus rusticus, Gall.
Courtil. Chartular. Gemeticense
tom. 1. pag. 326 :
Habebunt ipsi Monachi propriam eam partem territorii de Beu quam
via Drocensis tendens ad Coriletum Henrici dividit a castello de Beu.
Vide
Cortis 1.
P. Carpentier, 1766.
◊ Pro Coryletum, Gall.
Coudrai. Vide mox