« »
 
[]« 2 cresta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 617b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CRESTA2
2. CRESTA, Cujuslibet rei apex, vel superior pars. Inquisit. ann. 1363. in Cod. reg. 5956. A. fol. 82. r° :
Item domum juxta furnum et egredarium, quæ fuit dampnificata in Cresta parietis et in tegulis. Crete,
Mons, collis, nisi sit Ager incultus circa domum rusticam, a Normannis Crete dictus, in Charta ann. 1321. ex Reg. 61. Chartoph. reg. ch. 156 :
Pour une Crete de laquelle l'en li souloit rendre sis deniers de cenz. Crestes
vero, virgæ seu ligna fastigio domus componendo apta, appellantur in Chartul. sign. Ezechiel Corb. ad ann. 1423. fol. 198. r° :
Pour un millier de vergue ou Creste, iiij. solz Parisis.
Vide Crista.
P. Carpentier, 1766.
Crester vero nostri alias dixerunt, pro vulgari hodierno Peigner, Male aliquem multare. Lit. remiss. ann. 1399. in Reg. 154. ch. 754 :
Je te Cresterai si bien la teste, que tu ne trouvas onques ribaut, qui si bien la te Crestat.