« »
 
[]« 2 cridare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 619b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CRIDARE2
2. CRIDARE, Clamare, vociferari, Gall. Crier. Hist. Cortusior. lib. 2. apud Murator. tom. 12. Script. Ital. col. 800 :
Plures ex ipsis venerant usque ad palatium habitationis dom. Canis Cridantes et dicentes : Vivat populus Vicentiæ, et Canis de la Scala penitus moriatur. Cridando alta voce : moriantur Gibellini,
in Chron. Placent. ad ann. 1312. apud eumd. tom. 16. col. 489.