![[]](img/image.png)
2. CUCULLUS, Vir, cujus uxor mœchatur, nostris Coucuol, Couquiol et Cucuault a
Lat. Cuculus, Gall. Coucou, qui in aliarum avium nidis ova edit. Vide
Cugus. Lit. remiss. ann. 1350. in Reg. 80. Chartoph. reg. ch. 26 :
Petrus de Area volens ipsum matrimonium impedire, venit ad locum ubi dictus supplicans uxorem suam desponsabat, et præfato supplicanti dixit plura verba injuriosa clamando :... Ipse est et erit Cucullus, sive Cous.Aliæ ann. 1451. in Reg. 185. ch. 152 :
Tu ne es sinon ung Coucuol, que je t'ai fait.Rursum aliæ ann. 1462. in Reg. 198. ch. 529 :
Icellui sergent appella le suppliant coquart, coqu, Couquiol, autant Couquiol qu'il n'estoit pas digne de prendre l'eaue benoiste.Denique aliæ ann. 1463. in Reg. 195. ch. 203 :
Cardin Tholomer en appellant le suppliantVide infra Cucus et Cucusare.Cucuault, et lui disant qu'il alast garder sa femme.