![[]](img/image.png)
CUIRENA, Cuirenia, Thorax e bubali corio sine manicis, unde nomen, Gall.
Cuirie, vulgo Colletin. Comput. Ms. ann. 1239 :
Ejusdem originis est vox Cuirier, Corio tegere, in Stat. pro
sellariis Ambian. ann. 1393. tom. 7. Ordinat. reg. Fr. pag. 564. art. 1 :
Pro tribus baccis et tribus Cuirenis ad eosdem, iv. lib. iv. sol.Ibidem :
Pro hernesio suo, videlicet baccis et Cuireniis et suis affecturis, ix. lib. v. sol.Guill. Guiart. ad ann. 1268 :
Hyaumes, haubers, tacles, CuiriesFondent par les grans cops et fraignent.
![[]](img/image.png)
SerontUnde Cuireur de selles, in lib. 1. Statut. super artif. Paris. ex Cam. Comput. fol. 346. v°. Cuyrien, Vectigal pro corio præstitum, in Ch. Phil. VI. reg. Franc. ann. 1343. ex Cod. reg. 8428. 3. fol. 67 :(li archons)Cuiriez de noeuve toille.
Cy ensuient lesdites parties de la revenue et de la despense... Le Cuyrien, le gressin, les esgruns semblablement, xxxiv. liv. x. soulz, ij. den. Cuiretvero dicitur pellis abrasa, sed aluta nondum concinnata. Neque aliunde repetenda videtur vocis Cuirée origo, qua luporum venatio significatur, in Lit. remiss. ann. 1402. ex Reg. 157. Chartoph. reg. ch. 62 :
Lequel veneur pria audit Symon qu'il lui voulsist aler querir un cheval... pour faire la Cuirée aux loups, ausquelx loups icellui veneur avoit entention de chacier.Esca quæ lupis projicitur, Gall. Curée.