« Cuminus » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 654c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUMINUS
CUMINUS, Idem quod supra Commune 1. Tributum, quod a rege aut domino
communiæ exigebatur, vel quod in communiæ utilitatem convertebatur ;
Cuminator dictus illius exactor. Libert. Montisfer. ann. 1291. in Reg. 181.
Chartoph. reg. ch. 154 :
Quod dicti consules... possint et eis liceat facere Cuminum, Cuminos, jetam et jetas, talliam et tallias, qui et quæ sibi et eorum consiliariis videbuntur, in habitantibus.... Quamcito gatgiatus de suo Cumino, jeta seu tallia satisfecerit Cuminatoribus seu levatoribus prædictorum, ipso facto sit degatgiatus.