![[]](img/image.png)
«
1 curiosus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 671b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CURIOSUS1
1. CURIOSUS,
Facetus, dicax, urbanus. Papias MS. Haud absimili prorsus ratione Gallice
quandoque dicimus,
Curieux, pro Concinno et eleganti.
![[]](img/image.png)