CURSARIUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 cursarius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 674a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CURSARIUS1

1. CURSARIUS, Curserius, Equus cursor, Gall. Coursier. Inventar. Chartar. reg. ann. 1482. fol. 288 :

Per quam (Chartam) constat dictum commune Florentiæ a domino rege tenere civitatem Pisarum. In cujus recognitionem tenetur singulis annis dare procuratori regis, in Janua civitate existenti, unum pulchrum equum Cursarium seu dextrarium. De anno 1405.

Chron. Placent. ad ann. 1372. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 512 :

Et licet ibi essent plures Curserii currentes, tamen unus Curserius domini Barnabovis vicecomitis habuit dictum pallium.

Occurrit rursum in Annal. Estens. ad ann. 1401. apud eumd. tom. 18. col. 966.