« »
 
[]« 2 decimanus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 027b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECIMANUS2
2. DECIMANUS, Obnoxius decimæ, qui decimas debet exsolvere. Ratherius Veron. Episc. de Contemptu Canonum parte i. apud Acherium tom. 2. Spicil. pag. 165 :
Et cum de oblationibus et decimis fidelium vivere tabernaculi custodes debeant Domini, hoc est Ecclesiæ Clerici, si nescit Episcopus quot Decimani, quot mansi, quot modia tritici, quot congia vini tantis vel tantis sufficiunt Clericis ad victum utique et tegumentum, nonne convincitur aut non esse Pastor, aut certe [] insipiens existere, etc.
Latinis Decumanus dicebatur exactor decimarum vel Publicanus qui Decumas conducebat ab aratoribus exigendas.