« »
 
[]« Decollatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 029b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECOLLATUS
DECOLLATUS, A parte colli seu superiore plus æquo apertus, Gall. Décolleté. Stat. synod. eccl. Castr. ann. 1358. part. 2. cap. 1. ex Cod. reg. 1592. A :
Pannis rubeis aut viridibus, et manticis Decollatis, nec notanter brevibus.... non utantur clerici.
Alia eccl. Tornac. ann. 1366. cap. 17. art. 16. pag. 52 :
Nec utantur sotularibus plurimum Decollatis.
Vide in Decollare 1.