DEDITUI, Rustici qui educandis apibus præsertim occupabantur, quique in speluncis habitare consueverant ; unde Saxonica lingua Gothsekin, quasi Cotsethi seu Cotarii, inquit Ludewig. utpote qui in Cotis, id est tuguriis sederent. Ex eorum mellificiis Domini feudales censum aliquem percipere solebant, unde in Privilegio Theodorici Landgravii Thuringiæ ann. 1296. Monasterio Dobirlucensi

conceduntur mellificiorum jura et eorum redditores qui Deditui dicuntur

, apud eumd. Ludewig. tom. 1. pag. 168. Et pag. 165. in Privilegio ann. 1296 :

Debitores mellificiorum, qui vulgo Dediti appellantur, et eorum mellificiorum jura vendidimus.

Ibid. pag. 171. in Privilegio anni 1297 :

Donavimus mellificia et eorum solutores, qui Deditui nuncupantur.

Privilegium anni 1276. ibid. pag. 112 :

Nos Henricus Dei gratia Misnensis Marchio recognoscimus... quod inter Dominum Abbatem et Conventum in Dobirlug ex una et dom. Johan. de Sunnewalde ex parte altera, pro duabus villis Boren novo et Boren antiquo contentio verteretur, idemque Johannes affirmaret, quod cum rustici dictarum villarum sui essent Dediti, non possent bona sua præter ipsius voluntatem et consensum vel vendere aut quomodolibet alienare, aliter prædicto Dom. Abbate contrarium asserente ; Nos de consensu tam ejusdem Dom. Abbatis, quam præfati Johannis per interlocutoriam sive sententiam requisivimus a subscriptis Bodone et Ottone, etc. qui omnes communiter affirmabant, quod prædicti rustici prædictarum villarum, non obstante, quod essent Dediti prædicti Johannis bona sua præhabita possent vendere, dare, aut quocumque modo alienationis alienare, nec esset necesse suum consensum vel voluntatem requirere, super eo adjicientes, quod idem Johannes nullum judicium vel jurisdictionem habere deberet in eosdem ; sed si pro melle, quod sibi debetur, repetendo seu petendo, aliquid accionis habuerit contra ipsos, illud prosequi debet coram præfato Domino Abbate justitia mediante.

Hæc fusiora quidem, sed ad notitiam conditionis Deditorum haud inutilia.