« »
 
[]« Deforthare se » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 043a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEFORTHARE
DEFORTHARE Se, Manus alicujus effugere. Inquisitiones factæ per Magistrum[] Ricardum auctoritate Philippi Regis Franc. de Libertatibus Monasterii Beccensis :
Vicecomes Pontis Audomari invenit eum a dimidia leuca parochiæ Becci et voluit eum ducere ad prisionem Regis, et ipse noluit ire, immo Deforthavit se et fugiit usque ad portam Becci, et ibi dictus Vicecomes arestavit eum, et ceptus fuit, et positus in prisione dictorum Religiosorum.
Vide Difforciare.