« »
 
[]« Dehominare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 047b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEHOMINARE
DEHOMINARE, De statu hominis dejicere. Epistola Hugonis Metelli ad S. Bernardum, inter ejus Opera tom. 1. col. 379. Edit. 1690 :
Quos sapor stygius infecerat, immo fœtor Acheruntis defecerat, et Dehominaverat, gustu nectareo reformati sunt.
Remigius Autissiod. in Psal. 11 :
Non solum ab his qui se Dehominaverunt adorando opera manuum suarum.