DEREAMENTUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Dereamentum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 073b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEREAMENTUM

DEREAMENTUM. Charta Stephani Comitis sacri Cæsaris ann. 1290 :

Item super eo, quod nos dicebamus, quod justitia Dereamenti boum in terra dicti Odonis ad nos pertinere debebat : dicto Odone dicente pluribus rationibus, quod cum in terra sua haberet omnem jurisdictionem altam et bassam, casus iste sicut ceteri casus, in terra sua emergentes, ad se pertinere debebat.

Infra :

Ordinatum insuper extitit super justitia Dereamenti boum, quod dicto Odoni... remanebit.

Ubi justitia Dereamenti boum dici videtur, de bobus, qui extra agri dominici limites aliquid de alieno agro arant et usurpant. Nostri Derens et Deraiement etiamnum dicunt, ex Gallico Raie, Sulcus.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ De bobus vastitatem in agris vel silvis efficientibus intelligendam puto vocem Dereamenti, eamque deducendam a Teutonico Derien, Deren, vel Daron, Nocere. Kilianus : Deren, Deyren, Nocere, officere, obesse, urgere. Dere, Deyre, Nocumentum, offensa, noxa, displicentia. Vide Glossarium Schilteri et infra Vastum facere.