DERECTARIUS, Qui fores effringit furandi animo. Gloss. Lat. Gr. : Derectarius, ὁ εἰς τὰς ἀλλοτρίας ἕνεϰεν τοῦ ϰλέψαι εἰσερχόμενος οἰϰίας. Derectarius, Θυρεπανοίϰτης, ἐπεισπηδητής, ϰατάρατος. Ex quibus idem Gloss. emendat Cujacius lib. 10. Observ. cap. 34. Defectarii, lib. de Off. Procons. εἰσπηδησιῶνες, ubi legit Derectarii. Glossæ Basilic. : Οἱ τοιχωρυχοι, ϰαὶ οἱ σάϰϰους ἀνασχίζοντες, ϰαὶ οἱ δερεϰτάριοι, ἤγουν ϰλέπται. Derectarios quasi Directarios appellari censent viri docti ejusmodi fures, voce ducta a Dirigere, quod est Effringere, uti notat Festus. Apud Basilium in Epist. διρεϰτάριοι furibus junguntur. Vide eumdem Cujac. lib. 10. Obser. cap. 27. et Ægid. Menagium in Amœnitatib. Juris pag. 299. 2. Edit.