« Dervum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 075a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DERVUM
DERVUM, vel Dervus, Mabillonio Silva, unde Dervense Monasterium, in Vita
Bercharii Abb. inter Acta SS. Benedict. sæc. 2. pag. 831. et seqq. Armoricis Derw,
Quercus, plural. Derwen.
P. , 1766.
◊ Quercetum, a Celtico
Derw, quercus, unde nostris Dervée, pro Chênaie. Charta ann. 1326. in
Reg. donor. Car. IV. et Phil. VI. ex Cam. Comput. Paris. fol. 18. v° : Item Guillaume Bonin leissa cinq soulz sur une Dervée.