![[]](img/image.png)
«
Diamicus » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 099a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIAMICUS
DIAMICUS, Valde amicus, familiaris. Willelmus Malmesburiensis in Vita S. Aldhelmi Episc.
cap. 3 :
Non est narratus facile, quam efficax fuerit in exhortando Diamicos et
discipulos, etc.
P. Carpentier, 1766.
◊ Desami, eadem
acceptione, in Lit.
![[]](img/image.png)
remiss. ann. 1404. ex Reg. 159. Chartoph. reg. ch.
183 :
Lesquelz dirent que ilz n'y prendroient ja amis ne Desami que il ne feust
batu.
Hispan.
Desamado, opposito sensu, amore ulterius non prosequutus,
odio habitus.