« »
 
[]« Diamoron » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 099b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIAMORON
DIAMORON. Isid. Orig. lib. 4. cap. 9. de remedio et medicaminibus :
Diamoron a succo mori nomen sumpsit, ex quo conficitur, sicut Diacodion, quia ἐϰ τῆς ϰωδίας, id est ex papavere fit, sicut Diaspermaton, quia ex seminibus componitur.
Vox diamorum Pharmacopolis nota est.