« Disbrigare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 128a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISBRIGARE
DISBRIGARE, Italis, Molestia et lite liberare. Parvum
Chartul. S. Victoris Massil. fol. 102 :
Expediemus totum prædictum affare, et Disbrigabimus dictæ Universitati.Privilegium anni 1335. apud Ludewig. Reliq. MSS. tom. 1. pag. 328 :
Promittimus etiam veraciter præsentis scripti testimonio, prætaxata bona Disbrigare et auctorisare ab omnibus hominibus, qui dictam Ecclesiam impeterent, de iisdem et ipsam penitus indemnem conservare.Rursum occurrit apud eumdem Ludewig. tom. 5. pag. 526. Vide Briga.
P. , 1766.
◊ Expedire, impedimentum
removere. Charta ann. 1334. in Reg. 71. Chartoph. reg. ch. 109 : Thesaurarius promisit nomine regio... ipsum magistrum Guillermum de Brolio et suos totaliter Disbrigare simpliciter et de plano.Stat. Palavic. lib. 1. cap. 30. pag. 37 :
Si debitor in dicto termino ea recuperare et Disbrigare non curat ipsa bona immobilia, etc.Occurrit præterea in Stat. Astæ rubr. 5. pag. 7. et alibi. Vide supra Debrigare.