« »
 
[]« Disrationarius servus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 142a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISRATIONARIUS
DISRATIONARIUS Servus, Qui per judicium et ex rationibus approbatis alicui vindicatur et asseritur. Charta Ludov. VI. reg. Franc. ann. 1129. ex Tabul. Carnot. :
Notum fieri volumus, quod Gaufredus Carnotensis episcopus Reverium totiusque generis sui familiam, super quos servitutis calumniam imponebamus, in curia sua, dictante justitia et judicio, in servis suis Disrationariis ; cui videlicet judicio et veritati me acquiescente, supra dictos homines, tam sibi quam omnibus ejus successoribus, in perpetuum concessimus.
Verum facile est suspicari legendum esse Disrationavit, hoc est, ex servis suis esse rationibus probavit ; quam restitutionem sensus exigere videtur.