« Divus ministerialis » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 152a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIVUS2
DIVUS Ministerialis, apud Ant. Matth. de Nobilitate, de principibus edit. Amstel. ann. 1686. is
appellatur, qui alicujus ecclesiæ servitio addictus erat. Vide Sanctuarius.