DOLA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 dola » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 156c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOLA2

2. DOLA, Anglis Dole, a Saxonico dæl, Pars, portio, a dælan, dividere, distribuere. Hinc in locis palustribus fundi portiones, quæ viritim distribuuntur, vel potius emolumenta, quæ ductis sortibus inde colliguntur, Doles appellant, ut eorum prædiorum metas Dooles, quasi partitiones. Liber Priorat. Donstapl. cap. 5 :

In le Suthmade (i. prato australi) habet Prior per sortem illam, quæ vocatur Crumdprest, 3. Dolas sicut sors illa cadit, et in qualibet Dola habet 4. polas, sive 8. andenas jacentes simul, et sic est summa illius sortis per totum 24. andans.

Sæpius ibidem. Hæc Spelmannus.

◊ Cambro-Britannis Dôl, et Doldir, est locus, vel ager humilis, planus, cultus, fertilis, pascuus, pratensis. Planities pascua, pratensis, culta. Opponitur locis superioribus et montanis. Vandali Dol, Teutones, Dall, vallem dicunt. Cambdenus etiam annotat, Dole, a Britannis appellari jacentem et aptam ad mare vel flumen planitiem. Id firmat Nennius vetus Scriptor Britannicus, Cæsar ad Dole bellum pugnavit. Atque inde urbi Armoricæ Dolæ nomen inditum quidam putant.