« »
 
[]« Duciculus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 201c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUCICULUS
DUCICULUS, Epistomii vertibulum, seu paxillus ori Epistomii insertus ; Douzi, Douzil, et Douzilia, Arvernis ; le Dosil ou faucet de la tonne, in Consuetudine Labourtensi tit. 7. art. 9. Dousils, in veterib. Consuetudinibus Bituricensibus apud Thomasserium pag. 334. Vita MS. S. Romarici :
Serraculum ab educendo Duciculus dictum.
Vita S. Urbani Episcopi Lingon. cap. 1 :
Ligamina vasorum gladiis præsciderunt Duciculosque abstraxerunt.
Passio S. Bercharii apud Camusatum :
Forte ille tunc promptuarium ingressus, ante vos steterat, et sudem, quæ vulgo Duciculum, a potu scilicet educendo, dicitur, in manu tenens cerealem amphoræ potum infundebat, etc.
Berta Sanctimonialis in Vita S. Adelheidis Virg. cap. 5 :
Ore cupæ non obfirmato, sed Ducibulo secum in manibus asportato.
Ubi legendum Duciculo. Bernardus Mon. in Consuetud. Cluniac. MSS. cap. 54 :
Non solum fundum cuppæ, verum etiam Duciculum abluere curat.
Liber Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 12 :
Sed et matas, supersedes, et muscatoria, et Duciculos ad lavatorium, quoties opus est emundare.
Occurrit præterea in Miraculis S. Ursmari per Flandr. num. 18. in Miraculis S. Angilberti lib. 1. cap. 21. et in Vita S. Fidoli Abbat. n. 6. atque ex iis emendandus videtur Wandelbertus in Miraculis S. Goaris cap. 7 :
Cum Cellerarius... vinum de cupa quadam hausisset, casu contigit, ut cupæ Cuniculum aliud forte meditans infirme clauderet, et abiret.
Legendum enim Duciculum.
L. Henschel, 1840–1850.
Duciclus. Reinard. Vulp. lib. 3. vers. 1967 :
Solus init crumeram, tonnis pincerna Duciclos
  Detrahit, ut prodat quæque quod intus habet.
Ducillus. Ugutio et Joannes de Janua : Ducillus, qui et Docillus, qui abdit foramen dolii, clapsydra. Glossar. Gall. Lat. ex Cod. reg. 7684 : Douisil, clepcedra, Docillus, Ducillus. Aliud Provinc. Lat. ex Cod. 7657 : Dosilh, Prov. Ducillus, clepsedra. Gervasius Dorobern. ann. 1138. in Cod. Cantabrig.
Usque ad foramen obicis, qui usitato nomine Ducillus vel Clypsedra dicitur, etc.
Inde Occitanis Adouzilla, mettre en perce, percer le vin. Vide Clepsydra.
Duciolus, Eadem notione. S. Theodoricus in Vita S. Magni apud Canisium :
Tracto serraculo, meatim in tiprum currere sinit,... et seraculum, quod Duciolum vocant, manu ferens, ante conspectum B. Magnoaldi astitit.
Quidam Codices præferunt, seraculum, quod Duciculum vocant. Eadem habentur apud Bedam in Vita S. Columbani cap. 15.
Docillus, lla, lum, Clepsedra. Joan. de Janua in Ductilis.
Dux. Vita S. Benedicti Anianensis cap. 43. Edit. Mabillonii :
Perrexit frater, et abstracto Duce, egreditur vinum.
Educillare, Vinum et vasa delinire, et vendere sub hedera, Sambuco :
Vendre du vin à broche.