« Duricordius » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 218c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DURICORDIUSDURICORDIUS, Qui duri cordis est, ut Duricors. Vet. Interpres. Origen. Comment. in
Matth. tract. 30 :
Teneri et non Duricordii rami progrediuntur in folia æstate instante, et manifestos fructus ostendunt.Sed legendum forte est, Duricorii, a Gr. δϰληρόδερμοι.

