« Duricors » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 218c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DURICORSDURICORS, Duri cordis, immitis, sævus. Utuntur Gerardus Episcopus Cameracensis in Epist. ad
Archidiaconos Leodienses, Johan. Sarisb. Epist. 182.
Johan. Belhoiste Carthusiensis, Ampliss. Collect. tom. 1. pag. 1558. Acta S.
Nicephori tom. 2. SS. Febr. pag. 894. et Regula Magistri cap. 50. ubi Duricordes
dicuntur Fratres, qui litteras discere nolunt, et non possunt.
Gallice diceremus,
Qui ont la tête dure, et ne peuvent rien
apprendre.
Qui ont la tête dure, et ne peuvent rien
apprendre.
