« »
 
[]« Electrum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 241a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ELECTRUM
ELECTRUM, Mixtura quædam æris et stanni, nomen sumens cum electro a coloris similitudine. Nicol. Bertrandus in Vita B. Guillelmi Eremitæ Augustin. :
Disciplinabat enim se catenis tribus Electri vel de latone.
Rocho le Baillif in Diction Spagyr. :
Electrum, est septem metallorum in unum conjunctio.
P. Carpentier, 1766.
S. Flori Mss. fol. 58. v°. :
Interdicimus ne quisquam cum calice ligneo, vel vitreo, vel stagneo,... vel de Electro infra fines diocesis nostræ ulterius celebrare præsumat.
Comput. MS. fabr. S. Pet. Insul. ann. 1495 :
Item Johanni Maldenner liquefactori Tornacensi, pro omnibus columnis et arquetis de Electro, servientibus ad clausuram capellæ B. M. de Trillia, ponderan. insimul ij. mil. ix. c. iiijxx. xij. lib. pretio v. sol. pro qualibet libra.
Idem est, ni fallor, quod Eleutre appellatur in Chron. S. Dion. tom. 7. Collect. Histor. Franc. pag. 151 :
Ovec ce dona un autre grant vaissel d'Eleutre, si est aornez ou milieu et tout entor de grant plenté de sardenes et de granez.