3. ELEEMOSYNA, Domus Monasterio vel Ecclesiis adjuncta, in qua eleemosynæ pauperibus erogabantur ab Eleemosynario ; proprie Hospitale pauperum. Aumosne, in Charta Gallica ann. 1274. in Prob. Hist. Castilion. pag. 63. Tabularium Eleemosynæ S. Pauli Viennensis :

Eleemosyna pauperum, quæ Græce dicitur Synodochium.

Concilium Islebonense apud Ordericum lib. 5 :

Si erraticum habere, (pecus) quod vulgo dicitur Weredif, in Curiam Sacerdotis vel Clerici, qui in atrio manent, venerit, vel in Eleemosynam ejusdem Ecclesiæ, vel in atrium, Episcopi erit.

Hugo Flaviniacensis pag. 169 :

Illum, qui contra justitiam tumidus superbiebat, captum, in Eleemosyna S. Vedasti sedere, et de Eleemosyna vivere instituit.

Vita Godefridi Comitis Campebergensis cap. 2 :

Cæcus quidam in illius degebat Eleemosyna, etc.

Bulla Alexandri III. PP. ann. 1173. apud Menesterium in Probat. Hist. Lugdun. pag. 37. col. 2 :

Terras planas poterit acquirere Ecclesia pro Canonia vel pro Eleemosina, ita quod fiat sine interventu pecuniæ, et in obedientiis suis decimas, gardas, vicarias et omnia alia ad obedientiam pertinentia.

Similia repetuntur pag. 38. col. 1. Miracula S. Gibriani tom. 7. Maii. pag. 622 :

Paralysi percussus est, et in Eleemosynam S. Remigii delatus.

Charta ann. 1275. ex Tabular. S. Vandreg. tom. 1. pag. 820 :

Vendidi viris Religiosis Abbati et Conventui S. Vandregesilli quamdam masuram terræ cum ædificiis supra positis, quam habebam in dicta parochia... sitam intra keminum Domini Regis ex una parte et campum dictum Aoyn ex altera, et adboutata dicto campo Aoyn usque ad domos Elemosinæ dictorum Religiosorum.

Occurrit alibi non semel.