« »
 
[]« Elmus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 248c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ELMUS
ELMUS, ut supra Elmetus, Galea. Computum anni 1333. Hist. Dalphin. [] tom. 2. pag. 275 :
Aim. de Cisciaco pro emendo uno Elmo et alia arma pro Domino, unc. 1. taren. xii.
Caffarus lib. 1. Annal. Genuens. apud Murator. tom. 6. col. 261 :
Cum loricis, et Elmis, et aliis armis.
Obertus Cancellar. lib. 2. eorumdem Annal. tom. 6. Murat. col. 304 :
Extraxit de capite suo Elmum, et deposuit scutum, etc.
Rursum occurrit apud eumdem Muratorium tom. 8. col. 431. tom. 12. col. 791. 804. Rymer. tom. 4. pag. 779. 809. tom. 5. pag. 569. etc. Plerique scripserunt Helmus. Vide in hac voce.