ENCÆNIUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Encænium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 264a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ENCAENIUM

ENCÆNIUM, pro Exenium, Donum, munus. Ebrardus Betun. in Græcismo cap. 11 :

Fercula sunt Epulo : sed sunt Encennia Dona,

Quæ quandoque probis causa mittuntur honoris.

Durandus lib. 6. Ration. cap. 7. n. 21 :

Senescalchi vel alii servitores, vel portantes Encænia, non solvunt jejunium, si prægustant cibos ante dominos.

Ubi vetus interpres Gallicus pag. 177 :

Les Seneschaux, les Queux, les Cuisiniers et serviteurs des grands Seigneurs, qui portent presens de viande, etc.

Itinerarium Gregorii XI. PP. :

Offerunt tibi Encænia, etc.

Bernard. de Breydenbach Itiner. Hierosol. pag. 222 :

Quatuor potentissimis viris suis convicinis Encenia transmittit.

Liber de Doctrina Novitiorum Ord. Grandimont. cap. 5. inter Anecd. Marten. tom. 5. col. 1834 :

Encenia non mittas per mensam, nisi forte illi qui juxta te sedet : quia Encenia fratribus facere non ad te pertinet, sed ad Abbatem vel Priorem conventualem, qui de cibis ante se apportatis possunt debilibus et delicatis facere pitantiam pro substentatione naturæ sine scandalo.

Vide Exenium.

P. Carpentier, 1766.

◊ Comput. ann. 1483. inter Probat. tom. 4. Hist. Nem. pag. 20. col. 1 :

Quia ex deliberatione consilii fuit conclusum quod fieret Encennium sive donum dicto domino gubernatori, pro suo jocundo adventu, usque ad summam decem librarum Turonensium, etc.

Hinc patet appellationis ratio.

Encæniare, Muneribus quempiam donare. Joannes a Leydis in Chronico Belgico lib. 13. cap. 2 :

Qui postquam repatriare cum cæteris Principibus decrevisset, legaliter fuit Encæniatus a Wennaro Marchione Ferrariæ.

Utitur præterea lib. 28. cap. 2. ut et Chronicon Belgicum pag. 187. Vide supra alia notione.