« »
 
[]« Encimum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 265c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ENCIMUM
ENCIMUM, Occisio mulieris prægnantis vel fetus ejus. Consuetudo Andegav. :
Encis, si est quand l'en fiert femme enceinte, et elle et l'enfant se meurent.
Charta anni 1265. ex Archivo S. Albini Andegav. :
Excepta villicaria seu jurisdictione trium delictorum, videlicet raptus, mutri, et Encimi.
Charta Gallica Heliæ Abbat. Nobiliac. ann. 1293. apud Stephanotium tom. 4. Antiq. Pictav. MSS. pag. 946 :
C'est à sçavoir que la grant Justice, moyene et basse, en cas de rapt, de Encis, de murtre de traïson, de bannir, et és cas qui desservent mort.
Vide Menagii Etymol. Gall. ad vocem Encis, et infra Ensicium.
P. Carpentier, 1766.
Ensuis, eodem sensu, in Lib. nig. episc. Carnot. :
Toute seigneurie et toute justice haute et basse, c'est asavoir rat et murtre et Ensuis en tout mon demaine.
Hinc emendanda Ordinat. ann. 1301. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 1167. art. 8. ubi unica voce Lancis legitur pro l'ancis :
Lancis si est femme enceinte quand l'en a fiert ou enfant l'i est.
Vide Intuscisum.