« »
 
[]« Epacta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 272b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EPACTA
EPACTA. Papias : Epactas Latini vocant adjectiones annuas, lunaresque per undenarium numerum usque ad tricenarium in se revolventes, quas ideo adjiciunt, ut lunaris emensio rationem solis sequatur. Luna enim juxta cursum suum 28. dies 29. dies cum dimidio
lucere dignoscitur, et fiunt in anno lunares dies 354. remanentque ad cursum solarem dies 11. quos adimunt
 :
absque iis enim non invenies lunam, quota sit in quolibet anno, mense, vel die. Istæ Epactæ semper 11. Kl. April. inveniuntur, quo quota fuerit luna, tota erit Epacta eodem anno : continentur enim Epactæ circulo decemnovennali.
Vide Dionysium Exiguum de Ratione Paschæ, Isidorum in Origin. lib. 6. cap. 18. sect. 29. quem exscripsit Papias, et Compotistas : præterea ex neotericis Scaligerum lib. 7. de Emend. temp. Gassendum de Calend. Rom. etc. et supra vocem Annus, pag. 293.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Epacta Major, et Epacta minor. Charta Umberti Episc. Gratianop. ann. 1012. apud Mabill. lib. 6. de Re Diplom. 581 :
Facta est Charta hujusmodi an. ab Incarn. Dom. mxii. fer. v. luna xxv. Indict. x. Epacta majore iii. minore xxv. concurrente iii. cyclo decemnovenali vi.
Cum tot sint Epactæ majores quot Concurrentes, quos suo loco diximus esse Epactas solis, patet Epactas majores et solares non distingui ; Minores vero Epactæ eædem sunt quæ lunares. Vide Concurrentes et vocem Annus pag. 294.