« Epheta » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 273a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EPHETAEPHETA, vox Hebraica, i. Adaperire, quam in Baptismi ritu ac orationibus admittit Ecclesia, impie vero
irridet Calvinus ac fœde conspuit, cum eam osculentur Patres Ambrosius, Augustinus,
cæterique Scriptores, utpote profectam a facto Servatoris, qui cæci mutique aures et
linguam obliniit sputo.

