« »
 
[]« Eremitæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 287b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EREMITAE
EREMITÆ, Monachi qui vitam solitariam in eremis agunt,
quorum vita est devitare sæculi tumultus, et permanere in cellulis suis, quatenus vacent orationi et silentio
, aiebat S. Stephanus Fundator Ordinis Grandimontensis, apud Geraldum in ejus Vita cap. 3. Philoni, οἱ ἐρημίτοι ; Chrysostomo, οἱ τειχῶν ἔξω ποιοῦνται διατριϐὰς ἐν ϰήποις, ἢ μοναγρίοις, ἐρημίαν διώϰοντες ; eidem, ἐρημοπολίται. Nazianzeno, οἱ τῇ ἐρημίᾳ ἐνδιαιτώμενοι, οἱ τὴν ἐρημίαν ϰατειληφότες, οἰ τῆς ἐρήμου πολῖται. Vide Anachoretæ.
Eremitæ, pro quibusvis Monachis, in Charta Hispanica æræ 1016. apud Antonium de Yepez in Chronico Ord. S. Benedicti tom. 5. pag. 445.
Eremitorium, Habitaculum Eremitæ, Ermitage. Robertus de Chorcon Cardinalis in Tract. de Pœnitentia quæst. 1. cap. 39 :
Sed esto quod nullum inveniat claustrum, nisi tali rapina infectum, vel aliquod Eremitorium, nisi latronibus obsitum. Eremitorium Fratrum Minorum,
apud Albertum Stadensem ann. 1244. H. Knyghton lib. 5 :
Eremitorium in bosco D. Ducis petiit, ibique domum hanc aliquanto tempore coluit.
Occurrit præterea in Vita Endei Abbatis Araniensis n. 7. 21. apud Innocentium III. PP. lib. 13. Epist. 61. et in Monastico Anglic. tom. 3. pag. 18. 50. Adde Luithprandi Pseudochron. pag. 309.
Eremita, Cui competit ejusmodi [] cella, qui ei deservit, apud Gul. Prynneum in Libert. Eccles. Anglic. tom. 3. pag. 1250 :
Robertus Capellanus liberæ Capellæ Dom. nostri Regis juxta Knypelgat, et loci ejusdem Heremita, etc.
Fratres Eremitoriorum, Religiosi Ordinis Fratrum Minorum, qui loca deserta et solitaria, Eremitoria nuncupata, sub disciplina Fr. Pauli incolebant. Sed paulo post defecit hoc nomen, inquit Waddingus ann. 1375. n. 44. dum ab Eremitoriis ad occupanda etiam et reformanda majora Cœnobia Conventualium transierunt.
Eremitagium, in Regesto Philippi August. Herouvalliano fol. 172. et lib. 2. Epist. Innoc. III. pag. 415. Edit. Venetæ, necnon in Litteris Geraldi Episcopi Utic. ann. 1424. apud Stephanotium tom. 2. Antiquit. Occitan. MSS. pag. 495. Galli dicimus Hermitage.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eremitalis, Spectans Eremitas, in iisd. Litteris Geraldi Episc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eremitanus Frater, pro Eremita, tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 274. Eremitanus Ordo Fratrum S. Augustini, in Venditione anni 1410. Hos Augustinianos, alias discalceatos et intonsos, nunc autem a paucis annis calceatos et tonsos, etiamnum appellamus, Les Hermites de S. Augustin, Parisiis Les Petits Peres, ad distinctionem aliorum Ordinis S. Augustini Monachorum.
P. Carpentier, 1766.
Eremitæ Ermoufles deridendo a dæmonibus appellari videntur, in Mirac. Mss. B. M. V. lib. 1 :
Mais quant tenons par les illiers
Ces nonains, ces convers, ces moines,
Ces chevaliers, et ces canoines,
Ces papelars et ces Ermoufles,
Assés les tient pires qu'escoufles.
Eremuncula, in Vita S. Domitiani.