« Eremitæ » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 287b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EREMITAE
EREMITÆ, Monachi qui vitam solitariam
in eremis agunt,
quorum vita est devitare sæculi tumultus, et permanere in cellulis suis, quatenus vacent orationi et silentio, aiebat S. Stephanus Fundator Ordinis Grandimontensis, apud Geraldum in ejus Vita cap. 3. Philoni, οἱ ἐρημίτοι ; Chrysostomo, οἱ τειχῶν ἔξω ποιοῦνται διατριϐὰς ἐν ϰήποις, ἢ μοναγρίοις, ἐρημίαν διώϰοντες ; eidem, ἐρημοπολίται. Nazianzeno, οἱ τῇ ἐρημίᾳ ἐνδιαιτώμενοι, οἱ τὴν ἐρημίαν ϰατειληφότες, οἰ τῆς ἐρήμου πολῖται. Vide Anachoretæ.
Eremitæ, pro quibusvis Monachis, in
Charta Hispanica æræ 1016. apud Antonium in Chronico Ord. S.
Benedicti tom. 5. pag. 445.
Eremitorium, Habitaculum Eremitæ, Ermitage. Robertus de Chorcon Cardinalis in Tract. de
Pœnitentia quæst. 1. cap. 39 :
Sed esto quod nullum inveniat claustrum, nisi tali rapina infectum, vel aliquod Eremitorium, nisi latronibus obsitum. Eremitorium Fratrum Minorum,apud Albertum Stadensem ann. 1244. H. Knyghton lib. 5 :
Eremitorium in bosco D. Ducis petiit, ibique domum hanc aliquanto tempore coluit.Occurrit præterea in Vita Endei Abbatis Araniensis n. 7. 21. apud Innocentium III. PP. lib. 13. Epist. 61. et in Monastico Anglic. tom. 3. pag. 18. 50. Adde Luithprandi Pseudochron. pag. 309.
Eremita, Cui competit ejusmodi cella, qui ei deservit, apud Gul. Prynneum in Libert. Eccles. Anglic. tom. 3.
pag. 1250 :
Robertus Capellanus liberæ Capellæ Dom. nostri Regis juxta Knypelgat, et loci ejusdem Heremita, etc.
Fratres Eremitoriorum, Religiosi
Ordinis Fratrum Minorum, qui loca deserta et solitaria, Eremitoria
nuncupata, sub disciplina Fr. Pauli incolebant. Sed paulo post defecit hoc nomen, inquit
Waddingus ann. 1375. n. 44. dum ab Eremitoriis ad occupanda etiam et reformanda majora
Cœnobia Conventualium transierunt.
Eremitagium, in Regesto Philippi
August. Herouvalliano fol. 172. et lib. 2. Epist. Innoc. III. pag. 415. Edit. Venetæ, necnon in Litteris Geraldi Episcopi Utic. ann. 1424. apud Stephanotium
tom. 2. Antiquit. Occitan. MSS. pag. 495. Galli dicimus Hermitage.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eremitalis, Spectans
Eremitas, in iisd. Litteris Geraldi Episc.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eremitanus Frater,
pro Eremita, tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 274. Eremitanus
Ordo Fratrum S. Augustini, in Venditione anni 1410. Hos Augustinianos, alias
discalceatos et intonsos, nunc autem a paucis annis calceatos et tonsos, etiamnum
appellamus, Les Hermites de S. Augustin, Parisiis Les
Petits Peres, ad distinctionem aliorum Ordinis S. Augustini Monachorum.P. , 1766.
Eremitæ
Ermoufles deridendo a dæmonibus appellari videntur, in Mirac. Mss.
B. M. V. lib. 1 : Mais quant tenons par les illiersCes nonains, ces convers, ces moines,Ces chevaliers, et ces canoines,Ces papelars et ces Ermoufles,Assés les tient pires qu'escoufles.
Eremuncula, in Vita S.
Domitiani.