« »
 
[]« Erinus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 289b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ERINUS
ERINUS, Hesternus, Gall. olim Ersoir vel Hersoir, nunc d'hier. Charta ann. 1501. in Reg. 4. Armor. gener. pag. 13 :
Cum... contractum fuerit matrimonium et die Erina in facie sanctæ matris Ecclesiæ solennisatum, etc.
Judic. ann. 1507. inter Probat. tom. 4. Hist. Nem. pag. 88. col. 2 :
Satisfaciendo ordinationi Erina die per dictum dominum consulem latæ, etc.
Chron. S. Dion. lib. 4. cap. 8. tom. 3. Collect. Histor. Franc. pag. 256 :
Ersoir, dist-il, à la vesprée... Lors respondi uns de ses compainz : Encore routes tu la viande que tu mangas Hersoir.
Ubi Aimoin. lib. 3. cap. 81. habet :
Cum hesterno vespere... Cui socius : Tu, inquit, pridianas adhuc ructans epulas, etc.
Lit. remiss. ann. 1391. in Reg. 142. Chartoph. reg. ch. 211 :
L'exposant meu des injures et villenies que lui avoit faites et dites ledit Perrin, lui dist ces paroles : Ribaut tu me vouloies Ersoir tuer d'un espie, sans ce que je t'eusse meffait, etc.
Vide infra Herinus.