« »
 
[]« Eriolus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 289b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ERIOLUS
ERIOLUS, Incile, elix, sulcus aquarius, Gallis Rigole. Charta Dumbensis ann. 1379 :
Aimonelus debet duos den. pro dimidia exclosa facta in Eriolis domini necessaria ad adzacandum dictum pratum ; et debet capere aquam in dictis Eriolis pro adzaquando prata.