« »
 
[]« Eschua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 302a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESCHUA
ESCHUA, pro Esclusa, Locus ubi concluduntur aquæ, Gall. Ecluse, vel idem quod Eschies aut Eschudium, Canalis ad derivandas aquas superstagnantes. Computus anni 1202. apud D. Brussel de Feudorum usu tom. 2. ad calcem pag. cxcvi :
Pro pallicio de Eschuis fossatorum faciendo, et pro minutis expensis et nunciis, xix. l. et v. s. Andeg.
Vide Echudium, Escheudus et Exclusa.