« »
 
[]« Escoeria » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 303c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESCOERIA
ESCOERIA, Merx coriacea, seu vectigal quod ex ea percipitur, Belgis Schoen, calceamentum. Charta Phil. Pulc. ann. 1292. pro locat. præposit. Ambian. in Reg. donor. Cam. Comput. Paris. fol. 149. r° :
Omne jus nobis competens... in theloneo bladi et aliorum granorum, viezeriæ, Escoeriæ, bateriæ, piscis, etc.
Ubi Reg. 70. Chartoph. reg. ch. 252. præfert Esteria ; sed male, ut videtur. Pedag. de Cappi in Chartul. 21. Corb. fol. 345. v° :
Chascuns fardeaulx d'Escoerie ou de freperie doit ij. den.
Redit. comitat. Hannon. ann. 1265. ex Cam. Comput. Insul. :
Se li avoirs est vendus, u acatés en fieste, et on le porte à col, se c'est Escoherie, u corduans, u crue oevre, li fardiaus doit deux deniers.
Charta Margar. comit. Fland. ann. 1274. ex Chartul. 1. Fland. ch. 266. in ead. Cam. :
Nous avons donné à loyal cense... no tonlieu dou blei, de l'Escoherie, de le viés ware, lingers et langes, etc.
Hinc Escohier, Artifex coriaceus, in Chron. Bald. d'Avesnes MS. lib. 7. cap. 77 :
Le Cambrelenc manda un Escohier pour un sien pelichon rapareiller.
Vide supra Coherium et Escofferius.