« »
 
[]« Esmantatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 308c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESMANTATUS
ESMANTATUS, ut Esmaillatus. Scutum Esmentatum, in Instrumento anni 1332. ex Archivis S. Victoris Massil. Vide Amantatus.