« »
 
[]« Espalla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 310a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESPALLA
ESPALLA, ut Spalla, a Gall. Epaule, Armus ferarum, vel etiam porcorum, etc. quem tenentes dominis sæpius præstare tenebantur, vel pecunia redimere. Rotulus XII. sæc. de Prioratu S. Pauli de Tartas in Archivo Casæ Dei :
Ex quibus exeunt duo agni... duæ gellinæ ad Kal. et duas Espallas.
Antiq. Recogn. Albæ ripæ in Regesto Probus f. 67 :
Tenent insimul de Comite 1. curtile... et debent inde iii. myt. frum. et iv. quartas vini et xii. denar. pro Espalla.
Similia mox repetuntur ibid. Vide Spalla, et Coppa post Cupa 3.
L. Favre, 1883–1887.
Et habet ipse masus censum, agnum in madio,... et ad Kalendas iii sestarios de civada et iii sestarios de vinum et iii panes et iii espadlas. (Cart. Conchar. Ruthen. p. 182, xi sæc.
)