« »
 
EXCORTICARE 1, EXCORTICARE 2.
[]« 1 excorticare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 351b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EXCORTICARE1
1. EXCORTICARE, Caudam animali detrahere, Gall. Ecouer. Vett. Formulæ Andegav. art. 34 :
Et ipsa animalia per sua menata aliquas mortas fuerant, et ipsa pecora illi Excorticassit, posteaque mortas fuerunt... Et ipsi illi taliter locutus fuit, quod nec sua animalia numquam menassit, nec per sua menata ipsa animalia degere numquam habuissit, nec de manus suas Excorticatas numquam fuissent.
Vide Decorticare. Corium detrahere.
[]« 2 excorticare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 351b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EXCORTICARE2
2. EXCORTICARE, Corium detrahere, Gall. Ecorcher. Chron. Ast. ad ann. 1311. apud Murator. tom. 11. Script. Ital. col. 233 :
Tunc omnes, qui capti erant a Brixianis, Excorticabantur, et pellis et caput extendebantur super muros civitatis.