« F » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 385a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/F
F. littera numeralis, 40. denotat ; unde versus :
Eidem literæ si recta linea superaddatur, 40. millia significat.Sexta quaterdenos gerit F quæ distat ab alpha.
◊ F.
In superscriptione cantilenæ, ut cum fragore, seu frendore feriatur, efflagitat. Ita Notkerus Balbulus Opusc.
Quid singulæ literæ significent in superscriptione cantilenæ.
◊ F. pro Ph, occurrit passim apud Scriptores inferioris
ætatis ; sed et in veteribus aliquot Inscriptionibus. Locos indicavit Josephus Scaliger
indice 19.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Occurrit præterea
F pro V et vice versa : quo spectat Ambrosii Moralis observatio in Eulogii
Vitam pag. 193 : Tam in his duobus exemplaribus, quam in aliis pervetustis libris Mozarabum Christianorum litteris descriptis, quos mihi videre hucusque contigit, F pro V, et V pro F semper cernitur appositum. Itaque hic Referentia, non reverentia fuit scriptum ; et semper Provanus non Profanus.Jam supra vidimus Devensum pro Defensum. Sic et Latinum Vates a Græco φάτης, et Vesica a φύσιϰα docent esse derivata. Hispani F in H mutant quam frequentissime ; sicque dicunt Hablar pro Fabulari, Hace pro Fasce, Halcon pro Falcone, etc. Pro B positum F infra videmus in Faro pro Baro.