« »
 
[]« Faba » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 385a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FABA
FABA, est tertia pars scrupuli unius. Roch. le Baillif in Dictionar. Spagyrico.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Faba Asiana, vel Campanica, Phaseolus, Gall. Haricot : quod leguminis genus Belgæ vocant Fabas Turcicas vel Romanas. Acta SS. Junii tom. 3. pag. 451. de S. Raynerio :
Vocavit virum suum, et aspiciens vidit lapidem ascendere de maxilla, ad modum Fabæ Asianæ, id est Campanicæ, quam digitis accipiens traxit.
P. Carpentier, 1766.
Faba Fresa, Feve frésée, a faba et frasus, quod est fractus. Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7684 : Faba frach. Prov. fabe fresa, faba fracta, in Gloss. Provinc. Lat. ex Cod. 7657. Cui opponitur faba solida. Vide infra Fresa et Fresus. Ludi ad fabas mentio fit in Lit. remiss. ann. 1460. ex Reg. 190. Chartoph. reg. ch. 106 :
Certain jeu, nommé à las Fabes et à une salliere du fust.
P. Carpentier, 1766.
Fabas Dicere. Vide Dicere Fabas.